No audition.....

ναι Πλτζν..Νομίζω σου χρωστάω μια εξήγηση γιαυτά που είπαμε στο τηλέφωνο...Πρωί...μιας Τρίτης...ετσι κ χωρίς λόγο...Σαν σημείωση σε ενα network τετράδιο.Που κανείς ποτε δεν θα ανοίξει γιατί απλά...ουτε νοιάζεται να το κάνει.
Αρνούμαι.Βαρέθηκα κ δεν θέλω...να περνάω....την audition....του καθενός...Αν εγκριθώ...αλλιως τρώω φάπες με οποιο τρόπο...[η αλλιώς πόσο πολύ μπορω να δίνω μόνο και οταν με χρειάζονται οι άλλοι ποικιλότροπα].
Ενα χαπάκι στη τζέπη...οταν νοιώθουν μόνοι..βαριούνται..η τους κούρασε το περιβάλλον.Οταν η ...επανάληψη τους χτυπάει τη πόρτα...κ απομυζούν την κάθε ανάσα μου..τη σκέψη μου...τα κομμάτια μου.Μόνο ζητάνε..κ μόνο θέλουν.Στο πρώτο δικο μας θέλω...η στο πρώτο...δεν συμφωνώ...η στο πρώτο είναι η σειρά μου...η στη πρώτη αντίδραση...η ζητούμενο στρίβει το νόμισμα.Που παντα πρέπει να δειχνει τη μια μεριά.
Η δικτατορία...της αρσενικής περσόνας...η της κατ ανάγκη παρουσίας φίλου/ης Απαραίτητα αναγκαίας? δεν θα μπορέσω.Μπορώ αλλιώς.Και σ οποιον αρέσουμε...σίγουρα για τους αλλους δεν θα μπορέσουμε.
Δεν θα προσφέρω στις ανασφάλειες του καθενός...δεν θα τον κάνω να νοιωθει πολύ αρσενικό...η πολύ σπουδαίος/α με τη παρουσία..τα λογια...το συναίσθημα τη προσφορά μου...δεν θα του ανεβάζω πόντους που θα τους χαρίζει μετά στο πρώτο τσολάκι.Δεν θα γίνομαι...σκαλί να ανεβεί εσω/εξω...κ ...γιατί ετσι επιβεβαιώνεται...το αντριλίκι του.Δεν ξαναδίνω σε κανένα το δικαίωμα να με επιλέξει.Απο μενα θα περνάει..Κ μονο για τη δική μου απόλαυση-ευχαρίστηση-ζητούμενο.
Αλλωστε λεξούλες αγάπη...φιλία...αλήθεια...ειναι απλά πια γραφικές..κ για το παραμύθι.Ανύπαρκτες....κ ουτε για δείγμα αληθινές...Απορρίπτονται παμψηφί...κ περνούν στο ιστορικό κομμάτι της ζωής μας..Ετσι σαν σε βιβλίο...που απομένει..για να θυμίζει οτι κάποτε..κάποιοι πιστεψαν σαυτές...πολέμησαν θαρραλέα για αυτές..ισοπέδωσαν εγωισμό γιαυτές...έφαγαν χαστούκια...πόνεσαν κλπ κλπ..
Κάτι μου θυμίζει σαν ένα ανισο αγώνα...για να φυλάξεις κάτι που έχει ήδη παραδοθεί....κ έχει ολότελα καεί.Σαν να φυλάς...αποκαίδια...κ να καταθέτεις στέφανο...σε μνημεία που το μονο που κάνουν ειναι να σου θυμίζουν....πόσο ηλίθιος ησουνα που τα υπεράσπιζες.
Επιλέγω εγω κ για όσο θέλω εγω...με οποιο τρόπο θελω εγω.Κι αυτο ειναι ωριμότητα.Πιθανόν κ σκληρή ανελέητη μοναξιά..Ομως είναι και αξιοπρέπεια.Μιας και
βρισκόμαστε μπροστά...στο new phaenomenon...της ανυπαρξίας κ του personal γουστάρω να περνάω καλά...σημερα εδω..αύριο εκει.Το λένε κ free relationship.Η αλλιώς οπου κάτσει.Οπου γυρνάει κ όπου κινείται.Σημερα εδω....στην επόμενη
στροφή εκει.Η απλά....ανάμειξη υγρών...κ στο βωμό της πλακίτσας του καθενός.Και μην πει κανένας κόπανος..κ συ περνάς καλά...γιατι δεν τον παίρνει.

Δεν λένε πλέον.Δεν έχουν τιποτα αλλο να πουν πλέον.Πολύ φούμαρο...για τίποτα.Λόγια αέρος σαν χαλασμένο σαλάμι.Και ποιοί? μια ματίτσα στον καθρέφτη τους...μια σταθερή αυτοκριτική...θαταν καλλίτερη απ το φανταιζί...εγωιστικό τους τροπάριο.

Νομίζω σταματάει η χρησιμοποίηση απ τους αλλους...κ είναι σειρά μας να χρησιμοποιήσουμε.Θαθελα να το αναλύσουμε...αλλα το πολυκουράσαμε....κ κατάντησε.Επανέρχομαι...στα ιερά λόγια...εκείνης της κοινής γνωστής μας...Φέρσου τους οπως σου φέρονται.Κάντους μιας χρήσης.Ειναι απλό..σαν το αυγό του Κολόμβου? Βρες το κ πάρτο...
Αν θες τη γνώμη μου....επιφυλάσσομαι...για το επόμενο πρωινό μαθηματάκι...
Τι τα θες...δεν θαπρεπε να γίνω τραπεζικός...Μου πάει πολύ...το ξεναγός....η το
στρέιτ μιλάω...θες δεν θες.Εμένα δεν θα μου φορέσει κανείς...μαγκιά φέικ....εχω
τόση...μεχρι και να δανείζω.Κ φυσικά δεν διαπραγματεύομαι την αυτοπεποίθηση μου γιατι εχω και τα φόντα κ τα προσόντα.Νοητικά κ εξωτερικά.Για οποιον μείνει
στα δεύτερα.....λυπάμαι.Την πάτησε πάλι.Δεν γουστάρω να φοβίζω...με την ανωτερότητα μου...αλλά έρχεται μοιραία.Το απλησίαστο...σταφύλι...στη ψηλή
κληματαριά με τις λαχταριστές ρογίτσες....δεν είναι για τα ..χεράκια του καθενός.

Ουτε για τη γεύση του οποιου ναναι..απλά για να γεμίζει το φαιλοφαξ στη σελίδα
κατακτήσεις.Σε συμβουλεύω....αν κ δεν μακούς σχεδόν ποτε...να κάνεις το ίδιο...
Μόνο τότε...οποιο χέρι τα καταφέρει...χωρίς υφάκι..χωρίς φω εγωισμό..υπεροψία...
με ανοικτό βλέμμα ...κ αίσθηση της διαφορετικότητας/ποιότητας...

Και στο μεταξύ??? ε οκ...ξέρουμε κ να παίρνουμε κ μεις.Τι νόμισες?Οχι ομως σαν αρπακτικά.Σαν θηλυκά με τσαγανό...κ με το σπαθί μας.Χωρίς τρίπλες...κ ποτέ κάτω απ το τραπέζι.Πάνω ναι...Κ με τα ψηλοτάκουνα κ με τις μπαλαρίνες...

Σιγά μη μας λείψει η φαντασία.Μήπως κ απ αυτή...χρειάζεται κανείς? Αν κ να την
δωσεις...δεν νομιζω ουτε να την χαμπαρίσουνε. Εχουνε μάθει κ κυριως εξασκηθεί
στις στάνταρ...πτυχές..μιας βιντεοκασέτας..η στο αμαν πάλι το ίδιο...25 χρόνια...κ πως να αντέξω?Και τους καταλαβαίνω απόλυτα....μα τω θεω...πόσο κουράγιο ναχει κανείς...να κάνει πάλι μαθήματα...φτου κ απ την αρχή...για ανθη γιασεμιού....κ ροδοπέταλα στη μπανιέρα...η μια νύχτα/μέρα στο Παρίσι...οταν ο άλλος...έχει μάθει στο σκέτο νερό χωρίς σαπούνι...μη και το πατήσει και γλυστρήσει...κ στο νερόβραστο ανάλατο κολοκυθάκι.
Σαν...γυναίκες με βούλα...