Θα κλείσω τα μάτια....

Δεν θέλω μόνο τη προσπάθεια...Θέλω το αποτέλεσμα.....

The more I want to get something done, the less I call it work.[ Richard Bach]

Φυσικά σαν blogger..εχω στήσει το δικό μου σκηνικό...Απλά κλείνω τα μάτια.Με τη ματιά μιας θερμής γυναίκας..το βλέπω μόνο..Εχει μυθικές διαστάσεις? ίσως...

Εχει φως..ρυθμό..ζωή..ανάσα...παίξιμο..έρωτα..απ όλα έχει..Αν θες του δίνεις ότι..όνομα θες..οτι ουσιαστικό..η ρήμα..η αντωνυμία.Πες το στ αρχαία..στα νέα...στην αργκώ..
Οτι ... αντέχεις..Φιάξτο...

Ζουμερή..με σκούρα μαλλιά..Φοράει μαύρο η λουλουδάτο φόρεμα...κ classy μαντήλα.Ποζάρει σε γραφικά λιμανάκια..κ είναι θαρρείς σαν πρωταγωνίστρια σε μούζικαλ του Δαλιανίδη.Αλλοτε φοράει δετό στο στομάχι λευκό λινό πουκάμισο καβαλάει βέσπα..η στολισμένο γαιδαράκο..και κάνει τις καλοκαιρινες διακοπές χειροπιαστές.

Τα μαλλιά της μυρίζουν θαλασσινό ιώδειο.

Το στήθος της ξεπροβάλει..έτσι απλά θαρρείς...και η γεύση του κορμιού της έχει την αλμύρα κ την θηλυκότητα της αντάμα..έντονη...αξεπέραστη.Μοναδική.

Εκείνος...το αρσενικό της.

Το βλέμμα του..διατρητικό..σαν τη φύση του..Την κυττάει και τη διαπερνάει μέχρι το μεδούλι της.Στιβαρά δικό της..Εκείνες τις στιγμές δικό της..Το μυαλό του..η καρδιά ..το κορμί του..Δεν χρειάζεται να ανήκουν.Δεν της ανήκει..ουτε του ανήκει..μα είναι μαζί..και εχουν πάθει έρωτα.

Τον έρωτα..που σε ζαλίζει..σου αφαιρεί και σου προσθέτει..σε παίζει μαγικά...σε γεμίζει μουσική...ηχους..εικόνες..μυρωδιές..Κ ο χορός τους σε ζαλίζει..Εκείνος ..εκείνη..

Εξαρση..πάθος..κ μια στάλα ρομαντικής αφέλειας...
Καμμιά λεπτομέρεια δεν είναι μελετημένη.
Η θάλασσα δική τους για να σβύνουν τη φλόγα τους.Ξανά κ ξανά.Το μικρό ταβερνάκι με τα καρώ τραπεζομάντηλα..εκείνη η βάρκα..οι γλάροι..οι φωνές τους...και οι φωνές τους..
Τι μουσική θεε μου...
Μαζί θαρρείς στο τραγούδι των σειρήνων...
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
Δεν είναι καρτποσταλικά στιγμιότυπα μόδας...η ερωτικές περιγραφές...σε πιθανά lifestyle περιοδικά.

Ειναι οι εξωφρενικές αντιφάσεις της Ελληνικότητας...
Απ τη μια το αποκαρδιωτικό τηλεοπτικό reality..
.....απ την άλλη η αρχετυπική ανεπιτήδευτη γλυκιά ανεμελιά ..το πάθος αλλά κ η δωρικότητα του ελληνικού γαλανόλευκου καλοκαιριού...δεμενομελωμένη με το λευκό...
Ερωτας..λίγο κρασί...το αγόρι μου..Εκείνος..Εγω..Μαζί..

Ο Χατζιδάκης..κ η Νάνα...ακούγονται απ τα μικρόφωνα-μεγάφωνα του μυαλού..
Ο έρωτας παίζει τρελλά παιχνίδια ..με τη φύση..και μεθάει ξέφρενα..τόσο ξέφρενα σαν την ζωή.

Θέλω ξανα τούτο το παραμύθι μου..Με μεσογειακό ταμπεραμέντο..Αυτόφωτο..φουλ στον ήλιο...η φουλ στο φως του φεγγαριού....τόσο παθιασμένο..ερωτικά πλημμυρισμένο.
Δεν το θέλω σαν κλισέ κόντρα στην κρίση.
Το θέλω πισω...εδω και τώρα...πεισματικά...και χωρίς πολλά λόγια..
ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΖΩ ΣΤ ΑΛΗΘΕΙΑ...