"Θα πρέπει να δούμε την ομορφιά ως τη μάσκα που φοράει η δύναμη, λέει κάπου ένας πανεπιστημιακός.Η ομορφιά είναι στο επίκεντρο του νέου μυθιστορήματος της Ζέιντι Σμιθ - το λέει και ο τίτλος: On beauty στα αγγλικά, Στην ομορφιά που χάνεται, η ελληνική του απόδοση.
Στην πραγματικότητα όμως είναι ένα μυθιστόρημα για το άσπρο και το μαύρο. Για τις ακλόνητες απόψεις, για τους προοδευτικούς και τους συντηρητικούς, για τους ηθικούς και τους ανήθικους και, κυρίως, για τα κίνητρα και την υποκρισία όλων.
Είναι ένα μυθιστόρημα για κάθε είδους διάζευξη, για τα αντιθετικά ζεύγη καλού-κακού Και που μέσα τους εμπλέκονται ακόμη κι εκείνοι που νομίζουν ότι είναι εντελώς διαφορετικοί.
Το βιβλίο τής μόλις 30 ετών Ζέιντι Σμιθ, κόρης Άγγλου και Τζαμαϊκανής, αποτελεί επίτευγμα. Μέσα από μία ιστορία αρκετά απλή, καταφέρνει να μιλήσει για όλα. Για τη δημοκρατία και τον ολοκληρωτισμό. Για την εκπαίδευση. Τις ιδεολογικές μάχες. Το χάσμα γενεών. Την ελευθερία και την αγάπη. Για τους μαύρους στην Αμερική. Για την ποίηση και την τέχνη. Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαίο που η Ζέιντι Σμιθ περιελήφθη στους 20 καλύτερους νέους συγγραφείς του περιοδικού «Granta». Ούτε που το βιβλίο της πήρε βραβείο Orange και βρέθηκε στη short list του βραβείου Μπούκερ το 2005
Η Ζέιντι Σμιθ αφηγείται τις παράλληλες ιστορίες των δύο οικογενειών βάζοντάς τες να διασταυρώνονται, να συμπλέκονται και να παράγουν απίστευτα ζεύγη, ακόμη και ερωτικά τρίγωνα. Φτιάχνει μια ηθογραφία σε τελείως μοντέρνο περιβάλλον, κατέχοντας καλά το μυστικό των ανατροπών στην αφήγηση, που, βέβαια, κορυφώνονται στο τέλος.
Ίσως η μεγαλύτερη επιτυχία της Σμιθ είναι ότι την ώρα που παρουσιάζει την ανθρώπινη κωμωδία σε όλη της την έκταση, φτιάχνει πειστικούς χαρακτήρες χωρίς, εκ πρώτης όψεως, να παίρνει το μέρος κανενός. Η ματιά της είναι σε τελική ανάλυση αριστερή, όμως και ο πιο συντηρητικός είναι πειστικός στην άποψή του. Όλοι έχουν τους λόγους τους.
